Blog'da sevdiklerimden söz etmeyi, onları anlatmayı çok seviyorum. Belki çok alışılagelmiş bir durum değil bu ama ben blogger'lık bilmem zaten. Burası canımın istediğini özgürce yazıp yayımladığım bir platform. O yüzden çoklarına ters de gelse, sevdiğim insanları anlatmak güzel benim için. Belki hemen hemen herkesten bir şeyler anlattım. Babam hariç. Sanırım onu anlatması en zoru. Oturup yazabilsem hayatı roman olacak insanlardan çünkü. Yaşamının her dönemi ayrı bir hikaye. Çocukluğunda küçük bir Anadolu şehrinden 5 kardeşi ve anne babasıyla İstanbul'a göç etmesinden tutun, azimli ve sıkıntılı okul yaşamı, tırnaklarıyla kazıyarak sağladığı başarısı, aile babası olmasındaki yol ve kendini geliştirmekten asla vazgeçmeyişi uzun uzun yazmaya değer gerçekten. Şimdi ise hayatının bambaşka bir dönemine adım atıyor. Artık aktif iş yaşamı sona eriyor. Yaşıtı her insanın gururlanacağı bir iş yaşamı geçirdi ve bana kalırsa tam vaktinde mesleğini zirvede bırakıyor. Şimdi onu herkesin hayallerindeki yaşam bekliyor. Sağlıkla ve gönlünce bir emeklilik. Hayallerinin evini alnının teriyle ve anneciğimin desteğiyle kendine yeni yaşam alanı olarak tamamladı. İkinci baharını Sarıkonak'ında geçirecek. Özgürce gezecek, dolaşacak, torunlarıyla zaman geçirecek ve biz de bunun için her gün dua edeceğiz. Elbette herkesin babası kendisi için en iyi babadır ama benim babam harikadır :) Kahramanımdır çünkü. Kocaman yetişkin insanlar olduğumuz halde bizi her zaman destekleyen, kötü günlerimizde yanımızda olan, yol gösteren, asla kalbimizi kırmayan bir baba nasıl kahraman olmaz ki?Hayatı çocukluğundan itibaren çalışmakla, çabalamakla geçti belki ama dürüstlükten hiç sapmadı. Hep azimliydi ve inançlıydı. Çalışınca dürüst olunca her şeyin üstesinden gelineceğini, hayatta tek önemli şeyin huzurlu bir aile olduğunu anlattı bizlere. Paraya hiç önem vermedi, haksızlıklara asla boyun eğmedi ve iyi insan olmayı öğretti bize. Hakikaten de onun kızı olmak bana hep gurur verdi. Baba olmanın en güzel yolunun arkadaş olmaktan geçtiğine en güzel kanıttır benim babam. Ne kadar şanslıydım ki ona her şeyimi rahatlıkla anlatabildim. Ne mutlu bana ki o da beni hep anladı. Umarım ona ömrümün sonuna kadar layık bir evlat olabilirim. Canım babam..İyi ki varsın. Senin ışığın olmasa dünyam bu kadar aydınlık olamazdı.
