5 Kasım 2013 Salı

Sınırsızca Sevme Hastalığı

Eğer Tıp literatüründe geçmiyorsa acilen geçmeli. Böyle bir hastalığım var benim çünkü. 
Sevmenin dozajını, sınırını,ucunu bucağını bilmiyorum. Öğrenemiyorum. Kendimi hiç durduramıyorum. Doğdum doğalı böyle bu. Evet bazen birden fazla insanı 
bazen de sadece bir insanı kontrolsüzce seviyorum. Sevmesem, hissetmesem sanki kalbim duruyor, nefesim kesiliyor. Hayat hayat olmaktan çıkıyor benim için. Doymuyorum asla. 
Arsız kalbin sevme isteği bitmiyor. Bazen yorgun düşüyor, bazen deli gibi korkuyor, bazen de cesaretine şaşıp kalıyor. Ama vazgeçmiyor yine de. Peki sevdiğim insanların tepkileri? 
Korkanlar oldu, anlayamayanlar, tuhaf bulanlar, kendi sözlüklerinden sözcüklerle tarif edenler ve yargılayanlar oldu..Hepsi haklıydı belki kendine göre. Sanırım buna katlanabilenler veya bununla yaşayabilenler azınlıkta kaldı. Çok kızdım, çok kırıldım ama yine onları değil hep kendimi suçladım aslında. Ben olsam böyle sevilmeye dayanabilir miydim? Bilmem. Bir elin parmakları kadar insan dokunabiliyor artık kalbime. 
Geri kalanın ne düşündüğüyle artık ilgilenmiyorum. Sadece sevmek istediğim kadar seviyorum..

Hiç yorum yok: