Herneyse

Yaş aldığını,olgunlaştığını zannediyorsun bu aralar.

Ne de olsa mevsimler hızlandı, 

radyoda çalan şarkılar artık sana göre değil,

yeni nesilleri anlamaktan çok şaşırır oldun.

Ne yapsam diye düşünürken geçiyor avuç içi kadar boş zamanın..

Halbuki kimsenin derdi seninle değil çünkü

hayat dediğin herkesle eşit derecede alay ediyor.

Basit bir trafik kazasıyla, duyduğun amansız hastalık haberiyle,

eski bir dostun "hep yanındayım" yazdığı eski bir mektupla,

kalbine almak istediğin ama inanmaktan kortuğun bir cümleyle

kendince sana göz kırpıyor.

Sense değiştirmek istediğin ruhunu alıp

yüzünden ayrıştırmaya uğraşıp durursun ha gayret.

Kimse bilmesin istersin derdini tasanı, 

duymasınlar aklından geçenleri diye 

yüzünü döndüğün an gülümsersin.

Ne vakit yalnız kalmak istesen

hep aynı semtin aynı sokaklarında yürürsün.

Sokaklar hep aynı sana göre, bir tek kaldırım taşları değişir.

Herkesten çok bilirsin evlerin kapılarını.

Dokunup kaç sevdaya tanık olduklarını,

kaç insanın hangi duygularla

geçip gittiğini anlamaya çalışırsın.

Yan yana oturup birbirini sevmeyen insanları seyredersin.

Otobüs duraklarının yeri değişti diye hüzünlenirsin şapşal şapşal,

anılarına kimse dokunmasın diye kendini provoke edersin.

Bitmeyen hayalperest isteklerin vardır senin;

evler yıkılmasın, ufak tefek dükkanlar hiç kapanmasın,

yaşlılar ağlamasın, 

dilenen çocuklar numaradan bile olsa çıplak ayakla gezmesin,

doyasıya sarılmak istediğin kimse garipsemesin seni,

sevgileri sıralamasınlar- sınıflandırmasınlar - isimler koymasınlar,

uçsuz bucaksız sevebilmen utandırmasın seni artık..

duygularını korkmadan anlattıkların biraz olsun inansınlar...

Dedim ya bitmez senin isteklerin, belki şımarıklığından.

İyisi mi her şeyi boş ver,

bırak tüm bu yazdıklarımı bir kenara.

Yeni bir sayfa al önüne; hatalarını, ders alamadıklarını yaz.

Her günün başlangıcında önce suyunu iç sonra bu sayfayı oku.

Çocuklaşma artık, insan dediğin nedir ki?

İçini dışına taşırma artık ne olursun;

kelimeleri özenle şeç, anlatma fazlasını

bırak birazı da sana kalsın.

Merakını, sevincini, hüznünü içinde tut.

Kendini bu yazıda bırak

başka dünyaların hikayelerini yaz..

Ne dersin?