Ve sonunda umutla beklediğimiz devran döndü. Bir hafta önce yazdığım yazının üzerinden daha bir kaç gün geçmişti ki Gezi Parkı'ının yıkımını protesto ile başlayan küçük bir eylem büyük bir halk direnişine dönüştü. Başta ülkenin "bilgisiyar başından kalkmaz" denen gençlerin önderliğinde yaşlısından çocuğuna, ev kadınlarından iş adamlarına, işçisinden öğrencisine herkes "Özgürlük" adına direnmeye, birlik olmaya başladı.
Vay arkadaş biz neymişiz meğer. İnsanımız ne güzelmiş, ne yardımsevermiş, ne naifmiş meğer. İstanbul Taksim'de başlayan direniş tüm ülkeye (sosyal medyanın da büyük katkısıyla) yayıldı. Sanki üzerimizdeki ölü toprağı kalktı, içimiz umut doldu, yeniden yaşamaya başladık. Taksim'deki dayanışma tüm şehre yayıldı. Herkesin içi yeniden insan sevgisiyle doldu taştı. Bu direnişe inananlar elinden gelen desteği veriyor. Parka giderek, evini açarak, doğru haberleri bildirerek, mesleki kimliğini ön planda tutarak...Herkes taşın altına elini uzatıyor ve birbirini kucaklıyor. Paramparça olmaktan, bölüne bölüne yok olmaktan korkarken bir anda bir olduk, kardeş olduk. Korkularımızdan sıyrıldık. Bundan sonrası umut dolu. Kızım için, ülkedeki bütün çocuklar için artık gelecekten umutluyuz. Her şey güzel olacak artık inanıyoruz.
Böyle yardımlaşan insanlardan kimseye zarar gelmez.
Belgesel değerindeki fotoğraflardan birkaçı
Yemeksepeti out, gezi açıkbüfe in :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder