Kendime Mektup 1

Sevgi hakkında büyük laflar etmemek lazım. Bir insanı neden,nasıl, ne zaman sevmeye başladığımı hatırlamadığımda eskiden bunu olumlu algılardım sadece. Yaş ilerledikçe fark ettim ki neden sevdiğimi hatırlamadığım birkaç kişiye olan duygularım tükenmiş veya tükenmek yolunda sol şeritten hızla ilerliyor. Demek ki insanları yaşamımdan çıkartamama derdim sevgi'den ötürü değilmiş. Alışkanlıkmış benimki anladım. Bu kadar zor olmamalı ilişkileri sona erdirmek, vazgeçmek. Aslında vazgeçtiğin insan sevdiğin insan değil ki zaten. Sen tanıdıktan ve sevdikten sonra değişen, veya değişen "sana" artık uygun olmayan insandan geçiyorsun. "Bitmeyeceğini" kabullendiğimiz gibi "bittiğini" de kabul etmeli bazı sevgilerin, ilişkilerin. Çok zor olmamalı. Öncelikli olan kendi mutluluğumuz olmalı ve kendini huzursuz eden, canını sıkan, verdikleri aldıklarına eşit bile olmayan insanları tutmamalısın hayatında. Gerektiğinde arkanı dönmeyi de bilmelisin. Kalbini ferahlatmalı, yepyeni insanlar keşfetmelisin sevmek için. Artık kalbini sıkış tıkış bir otobüs'den ferah bir otomobile çevirmelisin. Yeterince büyüdüysen tabi :)