Nereden Çıktın Sen

Bugün bir cümle okudum. "Eğer annem olmasaydın seni arkadaşım olarak seçerdim". Bu cümleyi okuyun ve bakın düşünceler sizi nerelere götürecek. Ben yine indim bir sahile; düşündükçe denizler açıldı önüme. İnsanlar hayatımıza belirli rollerle, belirli isimlerle giriyorlar. Bazıları sıfatları gereği biz seçmeden hayatımızda oluyorlar. Anne gibi baba gibi kardeş gibi. Rutin yaşamda mecburen görüştüklerimizi bir kenara bırakırsak, ya bizim seçtiklerimiz? Muazzam bir ahenkle çalışan insan bedeni gibi hayatımızdaki insanların da en sıradanından en özeline kadar hepsinin bir düzeni var. Birinin zamansız gelmesi veya gitmesi yaşam düzeninizde domino taşı etkisine sebep olabilir. Ve aslında hepimize olan da bu. Birileri geliyor birileri gidiyor. Kimisi giderken omuzlarımızdan yük alıyor kimisi giderken ruhumuzda yaralar açıyor. Birisi geliyor, yaşam dengenizde bir yer buluyor, birisi biraz dolaşıp gidiyor, kimisiyse elinden tutup ayağa kaldırıyor. Kimi sadece anılar bırakıyor, kimi tüm hatalarınızla tüm eksiklerinizle kucaklayıp kendini unuturcasına yanınızda oluyor. Yalnızlık artık sıradanlaşmış olsa da, artık herkes kendi kendisiyle olabilme derdinde olsa da yine de bağ kurmaya ihtiyacımız var. Kendi kanından olmayan çocuklara aile olabilenler, kan bağını amlamsızlaştıran dostlar, seni tanıyalı bir avuç gün olduğu halde yüzünüze düşen gölgeleri farkeden insanlar yok mu hayatımızda? "Nereden çıktın sen" dediğimiz kimse yok mu....Mutlaka vardır. İyi bakın onlara. İster hemen benimseyin ister zamana bırakın ama dikkatli bakın. Hayat bu şansı sıklıkla verecek kadar cömert değildir. Hayat bu fırsatları elinizden kolayca alabilecek kadar hoyrattır hatta. Pamuklara sarın, kimseler bilmesin görmesin kalbinizdekileri...